Τα οποία μπορούν να επιμολύνουν τις τροφές σε όλα τα στάδια της παρασκευής τους, από τη παραλαβή της πρώτης ύλης μέχρι το σερβίρισμα. Τα ξένα σώματα μπορεί να είναι:

• Πρώτες ύλες=> πέτρες, γυαλί, ξύλο, μέταλλο, κόκαλα, σκόνη, γόπες.
• Κτίρια/εξοπλισμός=> ξύλο, ξεφτισμένη μπογιά/σκουριά, γυαλιά, γράσα, λάδια, βίδες, παξιμάδια.
• Πίνακες ανακοινώσεων=> χαρτιά και πινέζες.
• Υλικά συσκευασίας=> χαρτόνια, κορδόνια, συνδετήρες, ξύλο, πλαστικό.
• Υλικά συντήρησης=> ρινίσματα, βίδες, παξιμάδια, καλώδια, ίνες και υφάσματα.
• Προσωπικό/επισκέπτες=> κοσμήματα, νύχια, τρίχες, κουμπιά, επίδεσμοι, γόπες, ίνες και υφάσματα.
• Εργαλεία καθαρισμού=> τρίχες, κομμάτια υφάσματος και χαρτιού.
• Τρωκτικά, έντομα, ζώα, πτηνά=> περιττώματα, μεμβράνες, αυγά και τρίχες ζώων.

Τα χημικά που είναι επιβαρυντικά περισσότερο για την υγεία είναι οι τοξίνες που εμφανίζονται φυσικά στο περιβάλλον και οι περιβαλλοντικοί ρύποι.

• Οι τοξίνες που εμφανίζονται φυσικά στο περιβάλλον και προκαλούνται από μύκητες που αναπτύσσονται πάνω στα τρόφιμα περιλαμβάνουν τις μυκοτοξίνες, τις θαλάσσιες βιοτοξίνες, τις κυανογενείς γλυκοζίδες και τις τοξίνες που βρίσκονται σε δηλητηριώδη μανιτάρια. Βασικά τρόφιμα όπως το καλαμπόκι ή τα δημητριακά μπορεί να περιέχουν υψηλά επίπεδα μυκοτοξινών, όπως η αφλατοξίνη και η ωχρατοξίνη, οι οποίες παράγονται από μύκητες που αναπτύσσονται στους σπόρους. Η παρατεταμένη έκθεση μπορεί να επηρεάσει το ανοσοποιητικό σύστημα και την κανονική ανάπτυξη ή να προκαλέσει καρκίνο.
• Οι ανθεκτικοί οργανικοί ρύποι (POPs) είναι ενώσεις που συσσωρεύονται στο περιβάλλον και στο ανθρώπινο σώμα. Γνωστά παραδείγματα είναι οι διοξίνες και τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs), τα οποία είναι ανεπιθύμητα υποπροϊόντα βιομηχανικών διαδικασιών και καύσης αποβλήτων. Βρίσκονται παγκοσμίως στο περιβάλλον και συσσωρεύονται στις τροφικές αλυσίδες των ζώων. Οι διοξίνες είναι ιδιαίτερα τοξικές και μπορούν, να προκαλέσουν προβλήματα στην αναπαραγωγή και ανάπτυξη, να βλάψουν το ανοσοποιητικό σύστημα, να επηρεάσουν τις ορμόνες και να προκαλέσουν καρκίνο.
• Τα βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος, το κάδμιο και ο υδράργυρος προκαλούν νευρολογικές βλάβες και βλάβες στους νεφρούς. Η ρύπανση από βαρέα μέταλλα στα τρόφιμα συμβαίνει κυρίως μέσω της ρύπανσης του νερού και του εδάφους.

Άλλοι χημικοί κίνδυνοι στα τρόφιμα μπορεί να περιλαμβάνουν ραδιενεργά νουκλεοτίδια που μπορεί να αποβάλλονται στο περιβάλλον από βιομηχανίες και από πολιτικές ή στρατιωτικές πυρηνικές δραστηριότητες, αλλεργιογόνα τροφίμων, υπολείμματα φαρμάκων και άλλους ρύπους που ενσωματώνονται στα τρόφιμα κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας.

Κάθε χρόνο καταγράφονται στην χώρα μας 80 με 140 περιστατικά δηλητηριάσεων από άγρια μανιτάρια, λόγω της άγνοιας του πληθυσμού και της αδυναμίας διάκρισης μεταξύ εδώδιμων και δηλητηριωδών, επειδή η διάκριση αυτή είναι πρακτικά αδύνατη χωρίς τις ειδικές μεθόδους ταυτοποίησης.

Από τα 2.000 είδη μανιταριών που φύονται στην Ελλάδα δύο είδη είναι αυτά που προκαλούν δηλητηριάσεις, το είδος muscaria και το είδος phalloides.

Το είδος muscaria έχει σχετικά γρήγορο χρόνο έναρξης συμπτωμάτων, μισή-2 ώρες μετά το γεύμα. Τα συμπτώματα είναι: εμετοί, διάρροιες, εφίδρωση σιελόρροια, βραδυκαρδία, μύση, υπόταση. Από το είδος αυτό δεν έχουμε σοβαρές δηλητηριάσεις.

Τα phalloides προκαλούν την πιο επικίνδυνη δηλητηρίαση με συμπτώματα  που αρχίζουν 6-24 ώρες μετά το γεύμα. Η βαρύτητα των συμπτωμάτων εξαρτάται από την ποσότητα κατανάλωσης των μανιταριών. Αρχικά, ο ασθενής παρουσιάζει εμέτους, διάρροιες, πυρετό, ταχυκαρδία, υπόταση, αφυδάτωση, διαταραχές στην ηπατική και νεφρική λειτουργία. Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία μπορεί να εξελιχθεί σε ηπατική ανεπάρκεια.

Η γρήγορη έναρξη χορήγησης αντιδότου είναι καθοριστική για την θετική εξέλιξη του περιστατικού και για την μείωση της θνησιμότητας.

• Οι τοξικές ουσίες που περιέχονται στα δηλητηριώδη μανιτάρια παραμένουν αμετάβλητες ακόμα και μετά το μαγείρεμα.
• Είναι πολύ δύσκολο για τους ερασιτέχνες συλλέκτες να ξεχωρίσουν τα βρώσιμα και ασφαλή από τα δηλητηριώδη άγρια μανιτάρια που φύονται στη φύση.
• Η αναγνώριση των ασφαλών μανιταριών από τα δηλητηριώδη απαιτεί περισσότερα από εικόνες από το διαδίκτυο ή βιβλία.
• Συνιστάται στους καταναλωτές που δεν γνωρίζουν να αποφεύγουν τη συλλογή και κατανάλωση αυτών των μανιταριών.